Γ` ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ  ΔΩΔΩΝΗΣ

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Θέμα: η  αρχιτεκτονική του αρχαίου θεάτρου και ο ρόλος  των  θεατρικών παραστάσεων  στην αρχαιότητα.

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

http://photodentro.edu.gr/lor/r/8521/7535

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

http://odysseus.culture.gr/a/3/photo_gr.jsp?cat=a2 

http://www.fhw.gr/choros/epidaurus/gr/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF_%CE%B5

http://www.ekivolos.gr/archaio%20elliniko%20theatro-thriskeia,%20ekpaideusi,%20politiki.htm

Ποίημα του  Γιάννη Ρίτσου:

Αρχαίο θέατρο

Η επίδραση της ελληνικής αρχαιότητας στη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς λογοτέχνες και στοχαστές. O Γ. Ρίτσος, σε μια συμβολική αναπαράσταση της ιστορικής συνέχειας ανάμεσα στον αρχαίο και το νέο ελληνισμό, τοποθετεί ένα νέο Έλληνα στο κέντρο ενός αρχαίου θεάτρου και συσχετίζει την κραυγή εκείνου με την αιώνια αντήχηση του διθυράμβου. Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Μαρτυρίες Α' (1963).

Όταν, κατά το μεσημέρι, βρέθηκε στο κέντρο του αρχαίου θεάτρου, νέος Έλληνας αυτός, ανύποπτος, ωστόσο ωραίος όπως εκείνοι, έβαλε μια κραυγή (όχι θαυμασμού· το θαυμασμό δεν τον ένιωσε διόλου, κι αν τον ένιωθε σίγουρα δε θα τον εκδήλωνε), μια απλή κραυγή ίσως απ' την αδάμαστη χαρά της νεότητάς του ή για να δοκιμάσει την ηχητική τού χώρου. Απέναντι, πάνω απ' τα κάθετα βουνά, η ηχώ αποκρίθηκε – η ελληνική ηχώ που δε μιμείται ούτε επαναλαμβάνει μα συνεχίζει απλώς σ' ένα ύψος απροσμέτρητο την αιώνια ιαχή* του διθυράμβου*. Ανθολογία Γιάννη Ρίτσου,  επιλογή Χρύσα Προκοπάκη, Κέδρος

*ιαχή: κραυγή *διθύραμβος: είδος ενθουσιαστικού ποιήματος προς τιμή του Διονύσου, λυρικό-ορχηστρικό τραγούδι 

1. Ποια αίσθηση του αρχαίου ελληνικού παρελθόντος έχει ο Νεοέλληνας στο χώρο του αρχαίου θεάτρου;

2.Κεντρικό σημείο αναφοράς του ποιήματος είναι η επίδραση του ήχου στο χώρο. Ποια σημασία αποκτά η αντήχηση της κραυγής και γιατί;